Bloggur hjá Jón Kragesteen

Fólk skulu kunnu svimja í sjónum uttan at hava ampa av kloakkvatni. Um tað ikki ber til leiða kloakkirnar út á streymasjógv, mugu tær reinsast. Ein av náttúruperlunum í kommununi er Sandágerð, ein vík við hvítum sandi, ósa og vøkrum fossi, eitt ótrúliga vakurt umhvørvið.         Men... um tú hyggur út á vágna nakað út frá Sjósavninum, sær tú at sjógvurin speglar seg øðrvísi og kanska sært tú, at fuglur situr har. Orsøkin er, at har er eitt útrensl frá einari kloakk og fuglurin, sum situr har, bíðar eftir onkrum spennandi at finna. Og hóast fossurin er vakur, so er vatnið í Sandá neyvan reint, tað luktar í øllum førum ikki væl. Undir sjúkrahúsinum er sama skil og vatnið, sum kemur innan úr havnarlagnum er heldur ikki serliga reint. Tá ið áarføri er, er heilt galið á Eystaru Vág, tí at tá flytur kloakkin yvir, sum annars rennur út í Sersjantavíkina. Hoyvíkin er eisini eitt vældámt stað at svimja í sjónum. Men har er ikki frægari, har rennur kloakk út sunnara víkarmunna og ein onnur beint

Høllin á Hálsi eigur at verða útbygd, so at býurin fær eina stórhøll, sum kann húsa altjóða dystum, stórum konsertum og fundum - eina tjóðarhøll. Tað hevur týdning, at slík høll er sentralt í býnum, so øll ikki nýtast at skula ferðast í bili, men kunnu eisini ganga ella súkkla. Í dag sær høllin soleiðis út, ein long høll, sum, tíverri ikki lýkur altjóða krøv. Vanligu áskoðaraplássini eru minkað nógv, eru trengri og harðari. Tá ið stóru áskoðarapallarnir verða drignir út - onkuntíð, tá ið størri dystir eru, skulu áskoðararnir hyggja í gjøgnum eitt net, umframt at áskoðararnir skulu sita aftan fyri fyri málið - og tí verður langt yvir í hin endan. Til konsertir er kapasiteturin hjá høllini ikki blivin størri. Tí tey, sum skulu framføra kunnu ikki vera í øðrum endanum, tað verður ov langt millum tey, sum framføra. Hølið minnir meira um eina langa gongd. Mítt uppskot er, at tað skal verða bygt upp í høllina vestur eftir í norðara enda, sum myndin sýnir. So vera 3 venjingarvøllir og pláss a

KOMMUNAN SKAL GANGA UNDAN AT SKIFTA FRÁ OLJUNI! BILAR: Nýggir bilar, sum kommunan keypir, skulu ikki nýta olju. Sama er galdandi fyri maskinur og amboð. Somu treytir skulu setast feløgum, sum gera arbeiði fyri kommununa. BUSSLEIÐIN: Sjálvandi skal Bussleiðin ikki nýta olju!  BYGNINGAR: Nýggir bygningar, sum kommunan byggir, skulu vera væl bjálvaðir og nýta grønar hitaskipanir. Verandi bygningar skulu sum skjótast bjálvast og skifta til grøna orku.  OLJUFÝRINGAR: Tað skal verða bannað at seta oljufýringar í hús, almenn sum privat, og verandi oljufýringarnar skulu verða skiftir út áðrenn 2030. SÓLORKA: Sólpanel ella sólfangarar skulu verða settir upp á allar kommunalar bygningar, sum eru hóskandi til endamálið. Nýggir bygningar, almennir ella privatir, skulu gerast so, at teir eru hóskandi at seta sólpanel ella sólfangarar á teir.

At gagnnýta avlopshita gevur meining, men brúkararnir rinda ovurprís og fíggja útbyggingina av fjarhitanum í kommununi. Javnan eru atfinningar frammi í móti Fjarhitafelagnum: Tænastan er ikki góð, kunningin er lítil Lítið fæst at vita um ætlanir, kostnaðir, útrokningar, roknskapir  Fjarhitafelagið brúkar nógva olju, tí avlopshiti vantar Grundleggjandi skuldu fortreytirnar hjá Fjarhitafelagnum verið góðar, tí at orkan, sum er fingin frá brennistøðini og Sundsverkinum, er ókeypis - og vit fáa at síggja, hvussu verður við biogassverkinum. Útreiðslurnar hjá felagnum stava tí einans frá umsiting, røkt og útbygging av skipanini.  Eitt tilgjørt brúkaragjald er gjørt, sum einki hevur við fjarhita at gera: kostnaðurin at hita eini hús við fjarhita er ásettur at vera tann sami, sum tað kostar at hita eini hús við einari oljufýring. Hetta gevur fleiri skeivleikar m.a. at tað kostar 17.000 krónur árliga at hita  eini sethús í Hoyvíkshaganum við orku frá Fjarhitafelagnum. Við einari nýggjari oljufý

Kommunan skal virka fyri  at fólk kunnu dyrka salat, kál, gularøtur og annað grønmeti til egna nýtslu.  Kommunan skal skipa grøn øki til urtagarðsbrúk m.a. við vakstarhúsum, ið kunnu leingja vakstrartíðina við tveimum mánaðum í báðum endum. Tað er av stórum týdningi, at vit ikki missa sambandið við til hvagan okkara matur kemur og hvussu hann kemur á borðið.   Tíbetur eru tað nógv, sum hava umstøður, t.d. á sínum egna grundstykki, meðan onnur hava kanska atgongd til eitt jarðarstykki á bygd at seta niður epli og til at vera eitt sindur upp í seyðahaldi.  Men øll hava ikki henda møguleika. Tey búgva kanska í raðhúsum, íbúðarblokkum ella í økjum, har atgongd til jørð er avmarkað. Og her er tað, at kommunan skal seta inn. Hetta hevur eisini stóran sosial- og mentunarligan týdning. Tá ið fólk koma saman í dagligum práti um, hvussu nú gularøturnar kunnu fáast at vaksa betur, hvussu moldin skal taðast ella hvat slag av káli er best hóskandi, gevur trivnað og bestu læruumstøður til at fáa sum

Kommunan skal taka um endan og gera afturberingarstøð, sum taka í móti øllum fløskum! Vit kenna tað øll: fløskur av alskyns slag rúgva seg upp. Til endans er einki annað at gera, nú má avreiðast. Tú fyllir bilin og koyrir til handilin, har tú plagar at keypa, har tað er ein afturberingarautomat. Men, tað er langt í frá altíð, at tað gongur, sum ætlað. Ofta er long bíðirøð. Og, tá ið tú ert komin fram at, vísir tað seg, at automatin tekur ikki í móti øllum fløskunum, spítur fleiri út aftur. So mást tú aftur á ferð til eitt annað stað og viðhvørt skalt tú í gjøgnum sirkussið bæði tvær og tríggjar ferðir. Í Rúsuni sleppur tú av við øl- og brennivínsfløskur, men ikki t.d. sodavatnsfløskur, hóast tær hoyra til sama bryggjarí, sum ølfløskurnar, sum tú lat inn. Óvanligt er heldur ikki, at automatirnar eru í ólagi. Endin er mangan, at tú í fleiri dagar koyrir runt við ringlandi fløskum, sum bæði lukta og klepra, til tað at enda eru løgir aftur at royna at avreiða tær. Hetta kunnu vit gera betu

Hvat er betri enn at byrja dagin á súkkluni?  Fr ísk luft í nasar og lungu, kroppurin ernast og tú fært balsam fyri sál og sinn. At súkkla er ikki bara at liva, tað er frælsi!  Tíverri er tað so, at á veg til arbeiðis sært tú ikki nógv, sum velja súkkluna, tey allar flestu, sita í bili, oftast bíðandi í longum bilrøðum.   Prátar tú við fólk, vísir tað seg, at tað eru fleiri, sum væl kundu hugsað sær at nýtt súkkluna sum flutningstól. Men tey aftra seg, tí tey kenna seg ikki trygg at súkkla í ógvusligu ferðsluni - millum bilar, lastbilar og alskyns akfør, sum fúka framvið.  Og bara tankin um at senda eitt barn út í henda meldurin er ræðandi  Tí mugu vit hava nógv fleiri súkklubreytir so tað í størstan mun ber til at súkkla uttan at vera í millum bilar. Tíbetur ber til á flestu gongubreytunum, sum longu eru, at skipa fyri, at pláss er at súkkla eisini. Her hevur býráðið gingið undan - og tær strikurnar og skráarnir, sum higartil eru gjørdar, gera longu stóran mun.       Tað eru nógvir fy